Op de kist, uit de kist!
Mensen maken een fascinerende ontwikkeling door van magisch naar logisch denken. Door nieuwsgierigheid gedreven zien we als peuters en kleuters de wereld door een magische bril. Alles beweegt, fantasie en werkelijkheid lopen door elkaar. Een kind kan echt denken dat knuffel verdrietig is of zelf niet gaan slapen want het kreeg goedbedoeld te horen dat “opa is gaan slapen en nooit meer wakker wordt”. Zou jezelf dan gaan slapen? Later ontwikkelt het logisch denken sterker. Oorzaak en gevolg beredeneren vanuit regels en logica ontstaat stapsgewijs. Cruciaal voor het leervermogen en sociale gevoel. Als kinderen raken we ook betrokken bij een uitvaart en nemen we afscheid. Hoe dan om te gaan met de dood? Eerlijkheid en duidelijkheid zijn belangrijk. Vermijd dus abstracte termen als ‘in slaap vallen’. Betrek kinderen juist actief bij het afscheid waardoor ruimte ontstaat om emoties te uiten en betekenis te geven aan het verlies. Dit bevordert gezonde rouwverwerking en versterkt emotionele ontwikkeling. Twee ervaringen uit mijn praktijk hoe kinderlijke eenvoud juist groot effect sorteert bij volwassenen.
Nadat familie en genodigden mekaar ontmoet en getroost hadden in meneer zijn huis, volgde daar een dankbare spreek met een toost op zijn leven. Door het gezin werd in kleine kring de uitvaartkist gesloten. Meneer was als opa enorm trots geweest “dat hem dat gegund was geweest, ondanks de moeilijkheden die hij ervoer bij leven”. Zijn dochter en haar man begeleiden meneer uit huis, ik hielp waar kon en liep voor…de kleine man werd naast de bloemen bovenop de kist geplaatst. De jonge generatie dichtbij opa bracht zo een glimlach bij familie en genodigden op het gezicht en was zo onbewust een troostende steun.
Vooraf aan het afscheid waren aanwezigen gevraagd om een groet te schrijven op de uitvaartkist. De jonge kleinkinderen waren ook actief betrokken met woorden en tekeningen. Dat ging door, ook toen het afscheid was begonnen en diverse spreekmomenten afgewisseld werden met mooie muziek. Een kleindochter ging even zitten en schreef, na kort overleg met haar broertje, aan het voeteneinde ‘Oma, kom eens uit de kist.’ Een mooie, innige en verzachtende wens. Beschreven vanuit kinderlijke eenvoud, doch iedereen kon zich er in vinden en het begrijpen. Even werden we terecht meegenomen in het magische beleven, waarna de logica het weer overnam.
Is iemand in je omgeving overleden, wil je informatie of uitvaartwensen bespreken? Je kan direct contact opnemen. Ik ben dag en nacht bereikbaar, 7 dagen per week.